It’s not a wiki!

Van 1 tot 3 december 2010 werd in Berlijn de jaarlijkse Online Educa conferentie gehouden. Online Educa Berlin is de grootste global e-learning conferentie voor de bedrijfswereld, het onderwijs en de publieke sector. Dit jaar was het thema ‘Learning for All’:

Presentaties
Eerlijk is eerlijk: het was even goed zoeken naar inspirerende presentaties en workshops. Het niveau was namelijk niet overal even sterk. De Amerikaanse presentaties waren over het algemeen prima, al was het maar vanwege de theatrale manier van vertellen. Een mooi voorbeeld is een van de keynote sprekers op een van de plenaire ochtendsessies: Adrian Sannier. De kern van zijn betoog was dat technologie het leven grondig veranderd heeft, maar het onderwijs is in wezen hetzelfde gebleven als decennia geleden. Dat moet dringend veranderen, aldus de spreker.

Met de Engelse presentatoren zat het over het algemeen ook wel goed. Engelsen staan niet voor niets bekend vanwege hun gortdroge humor die, als ware het een tweede natuur, in de presentaties verwerkt wordt. Hierin was ook de vermaarde Charles Leadbeater prima op dreef. Na een komische introductie kwam hij al snel tot de kern. Hij stelde:

• education + technology = HOPE
• education=global religion
• education=disfunctional

Learning in the third dimension
Terugkijkend op alle workshops is met name de middagsessie op de preconferentie van Amerikaan Lance Dublin bijgebleven. Op flamboyante wijze presenteerde hij “Learning in the Third Dimension: Lessons from Successful Implementations.”

Leren in de derde dimensie. Wat is dat dan precies? Lance Dublin omschrijft dit als volgt:

In the learning profession, most people draw a line: at one end you have formal learning and on the other end you have informal learning. But I think that’s a limiting way to look at the choices. We need to start thinking in the third dimension not in the world of either or. New technologies made these new dimensions possible. Add a point to a line and you get space. In that space exists learning in the third dimension. And there are more new technologies coming, we are not done yet. It’s almost like the big bang theory. There will be more choices, not fewer in the future. Bron www.icwe.net

Aan de hand van 4 voorbeelden uit het bedrijfsleven (Google, Genentech, Qualcomm en Toshiba) werd uitgelegd hoe ze met gebruik van verschillende technologische applicaties slimme combinaties in formeel en informeel leren hebben toegepast om bestaande bedrijfsproblemen op te lossen. Hoe breng je bijvoorbeeld je innovatieve bedrijfscultuur over aan nieuwe medewerkers? En hoe zorg je dat je 15.000 engineers, die overal ter wereld verspreid zitten, technologische vaardigheden aanleert die slechts bij een paar mensen bekend zijn? Ik had persoonlijk graag wat voorbeelden uit onderwijsland gezien, maar volgens Lance Dublin is het bedrijfsleven nu eenmaal verder dan het onderwijs.

It’s not a wiki!
Eindconclusie was dat het model dat voor de een goed werkt, voor de ander helemaal niet hoeft te werken. Maatwerk is het sleutelwoord. Verder werd geadviseerd dat je bij een implementatietraject nooit de nadruk moet leggen op de applicatie zelf, maar op de functionaliteit. Een hilarisch gesprek tussen Lance en een van de toehoorders tijdens de workshop onderschrijft prima hoe lastig dat in de praktijk blijkt te zijn:

Toehoorder: “But Lance, isn’t this example just a website with an integrated wiki?”

Lance Dublin: “Yes. It is a wiki. But you don’t have to call it a wiki. You know why? Because nobody cares!”

Toehoorder: “But…it is a wiki, right?

Lance Dublin: “Nobody cares!!!!”

Gastbijdrage van Hannelore Engels